MENTIRA

Mágoa, polas palabras torpes

Firan os sentimentos alleos.

Que mágoa máis grande

Ter que alimentarse da torpeza

Sumida nunha venganza absurda de palabras inútiles.

Grazas por danarme os meus sentimentos,

Porque grazas a tí son máis forte.

Que mágoa é medrar por mor

Da dor allea,

Mais o dano que me achegas

Faime ser máis home.

Que mágoa máis grande,

As verbas tortas

As miradas tremendas

Que mágoa máis grande

É ser coma eres tí,

Daríame pena ser

Coma ti eres

A venganza non é boa

E a mentira

É unha constante presa temporal

E non están os tempos

Para perdelo tempo

En absurdas filosofías

Que firen os sentimentos alleos.

Que mágos.



Miguel.