POR TODOS NÓS, MELLOR.
Pontevedra, ao 2 de marzo de 2008
A todos vós amigos e amigas galegos e galegas
que perante un delicioso espazo de tempo, fomos
residentes e perfectos estudantes dunha
xeneración que loitamos polas liberdades. Por
aquela fermosa Palmira, habitante constante da
memoria. Polo súa faciana ateigada de ledicia. Polo seu sorriso
constante. Pola paz das súas palabras. Sempre Ela connosco no
nóso cor.
I
Topeime, de novo, contigo,
amada terra cambadesa
coma se nada,
como se todo.
II
Marchábame de fronte
a mirada intensa
na beleza ateigada de lus
na maravillosa e decisiva
Ría de Arousa.
Arousa da miña infancia distante
A cabalo de velas brancas
De dornas de tope negras
E a toda vela con Rumbo a Illa da Arousa,
Illa da Arousa, praia encantada
Escarabote e Boiro na fronte
eu eu contigo meu amor
perdiamosnos no fonda dos teus
amorosos beizos agachados.
Somentes por testigo o Faro
Os piñeiros verdes erguitos
cubrían a beleza verde da Illa Fermosa.
O imenso, Pombar, descansaba quedo,
tranquilo e sumiso
E nós, ti e máis eu, meu amor
Xogamos
Aqueremos máis na fermosura
Da praia de areas brancas e douradas.
Doce bico no serán perdido,
Vento do Norte fondo do verán claro.
Deixámola a Illa ,meu amor,
E iamos de cara ao peirao de Rons,
Lugar de infancia e intensa vida
Habitada.
Lugar no que o vento do Norte sumiso
Pentiaba as follas do millo verde,
Namentras a téu cabelo longo
Eran coma ondas do mar
Voando no valeiro.
III
CAMBADOS.
Porque tanta beleza constante
e tan pequeno espazo de tempo?
Digo eu, constantente,
Cambados mariñeiro,
Mariñiros queridos
de tan castigada Ría no antergo.
Que bela te atopo fermosa terra do
Alavariño!
Tan fermoso porto,
Longos peiraos que nunca
parecen rematar.
Horas irrematables
de constante traballo!
Pazos antergos,
podería feudal
namentras Ramón Cabanillas
di que xa era dabondo.
Todo un mundo de fermosa pedra
Perfectamenta construído,
Fermosos igrexas
Lugares de recoller a alma en solitario
Para lle falar a Deus,
Se ceivamente quixeras
Santa Mariña querida,
lugar cáseque derrubada
lugar para o pranto e a lembranza.
A traíña, unha daquelas longas
Traíñas de moitos remos,
Forza homes , máis forzas
e a traíña con toda o seu poderío
Chegou antre as primeiras
E nela ían aqueles fortes remeiros
que deixaron na extensa lembranza
a Illa da Esmeralda.
A Capitana, tan fermosa, tan bela
Tan ben feitilla, tan sumamente, galega,
Termosas habitacións,
Tardín predido na fermosura.
Enormes lagares inmensos.
Fermosa finca inmensa da Capitana
E ao fondeo dela aquelas restos
arquitectónicas
de Santa Mariña , de novo,
Dos desaparecidos.
Cantos erguitos
Do silenzo absoluto
dos fermosos Cruceiros
cantas fermosas casas
Colo da fermosura,
Pazo antigo con pequena capela
Interior.
Lugar de descanso de antigos Rectores
Da Universidada bela Compostela.
Pedra e canta pedra das pedras
tódalas las canteiras habidas,
Cambados fermoso e intenso
Camiño imos dos derradeitros peiraos
Deixamos pola banda esquerda
O fermoso Pazo dos velliños e velliñas,
Pola banda da dereita
Nunha praia xeitosa
Denansan as cansadas e inertes barcas
Da súa delicada rambla
É fermosa a vista do Porto enteiro.
Antigos barrios mariñeiros,
lugares de nasas de bimbio
e redes antigas,
Da cordiña dura e castaña
Os nenos e as nenas ían descalzos
naquelas anos tremendos.
O pai mariñeiro ía con
pantalóns remendados
naquelas cores azuis que todo
ano duraban.
Iamos Juan, Daniela, Marita e Non me Lembro,
Perdóame, homildemente,
Querida compañeira ferrolá
De cara a Torre Ergueita
Do século XIII.
Mañáns duras compañeiras cambadesas
naquelea anos de 1970
nos que os legóns cravánrose
de cotío e con forza
nas areas da seca aínda mollada
Ameixas brancas
coma o leito pura da vaca marela
ameixa fina,
como marfilina pura e delicada
e birbirichos dabondo
Gordechos e bonitos
A forza contanste,
a sacrifizo intenso
e o froitos do mar
eran un recurso para a supervivenza.
Todo Cambados , toda a fermosura
todo o sacrifizo
E o fermoso día 1 de marzo de 2008
Son unha fonte máis
Para querer, sumisamente,
Aos meus benqueridos amigos e amigas
E a miña amada Ría de Arousa.
Miguel Dubois.
| 
